Jaki zasobnik c.w.u. dla pompy ciepła?

Z pozoru, zasobnik c.w.u. to banalnie prosta konstrukcja - odpowiednio duży zbiornik z umieszczoną w środku wężownicą, przez którą przepływa woda podgrzewana przez kocioł lub pompę. Dzięki wężownicy woda w zbiorniku zostaje ogrzana, a strumienie cieczy się nie mieszają. Instalacja pompy ciepła wymaga innego zasobnika c.w.u.

• Moc cieplna wężownicy zależy od jej powierzchni oraz temperatury zasilającej ją wody. Pompa ciepła daje niższą temperaturę czynnika niż kocioł, dla uzyskania tej samej mocy cieplnej trzeba więc zastosować większą wężownicę. Inaczej nie będzie ona w stanie przekazać wodzie w zasobniku całego ciepła, uzyskanego przez pompę pracującą z maksymalną mocą. Efektem będzie wyłączenie pompy w wyniku nadmiernego wzrostu temperatury "na powrocie", choć woda w zasobniku jeszcze nie osiągnie właściwej temperatury.
• Lepiej zastosować zbiornik pionowy, z umieszczoną u dołu wężownicą, niż poziomy. Wówczas zminimalizowana zostaje bardzo słabo ogrzana tzw. martwa strefa, znajdująca się poniżej wężownicy. W takim zbiorniku zimna woda wpływa u dołu (w pobliżu wężownicy), a ciepła jest czerpana u góry, bo ogrzana woda ma mniejszą gęstość niż chłodna, przemieszcza się zatem ku górze zbiornika.
• W instalacjach z pompą ciepła (i nie tylko) coraz częściej stosuje się tzw. zasobniki warstwowe. Od klasycznych różnią się one przede wszystkim tym, że wymiennik ciepła (zwykle płytowy) umieszczony jest na zewnątrz zasobnika. Woda ogrzewa się przepływając przez wymiennik, a "ładowanie" zasobnika, jak i pobór ciepłej wody odbywają się od góry. Zaletą tego rozwiązania jest to, że od momentu uruchomienia podgrzewania do czasu, aż będziemy mogli skorzystać z ciepłej wody, upływa mniej czasu.

opr.: Jarosław Antkiewicz