Warstwy termoizolacji w połaci dachowej domu energooszczędnego
Warstwę termoizolacyjną wykonuje się głównie z elastycznych materiałów o strukturze włóknistej, takich jak wełna mineralna lub szklana, które mają bardzo dobre właściwości termoizolacyjne (współczynnik przewodzenia ciepła ? = 0,032 ÷ 0,045 [W/(m?K)]), a ponadto dobrze tłumią wszelkie hałasy zewnętrzne i są niepalne.
Izolacje z wełny mineralnej i szklanej muszą być chronione przez dwie powłoki:
- wiatroizolację - od strony zewnętrznej;
- paroizolację - od strony wnętrza budynku.
Łączna grubość warstw termoizolacji w połaci dachowej domu energooszczędnego powinna wynosić co najmniej 30 cm.
Termoizolacje muszą być układane co najmniej w dwóch etapach. Najpierw pomiędzy krokwiami mocuje się maty (są tańsze) lub płyty z wełny mineralnej (sztywniejsze, ale droższe). Jeżeli jako warstwę wstępnego krycia stosuje się folię wysokoparoprzepuszczalną, wówczas izolacja może do niej przylegać. Jeśli stosujemy folię o niskiej paroprzepuszczalności lub sztywne poszycie (papę na pełnym deskowaniu), trzeba pozostawić 3-4 cm szczelinę wentylacyjną między deskowaniem a izolacją.
Do krokwi przybija się ruszt drewniany i pomiędzy listwami układa się izolację z płyt lub mat z wełny mineralnej. Grubość tej warstwy nie może być mniejsza niż 8 cm, bo dopiero taka redukuje do pomijalnych wartości wpływ liniowych mostków termicznych w miejscu przebiegu krokwi.
Punktowe mostki termiczne na stykach listew i krokwi, mimo że pojedynczo znaczą niewiele, łącznie mogą być powodem poważnych strat, gdyż w przeciętnym domu może ich być nawet 200. Ich liczbę można zmniejszyć przez przybicie drugiego rusztu (równolegle do krokwi, ale z przesunięciem o połowę odstępu pomiędzy nimi) i ułożenie kolejnej warstwy ocieplenia grub. 8 cm. Zamiast rusztu drewnianego można zastosować wypełnione wełną mineralną elementy metalowe, np. systemowe profile do sufitów podwieszanych.
opr.: Redakcja
zdjęcie: Rockwool
