Z jakich rur powinny być wykonane przewody wentylacyjne?

Zastosowanie przewodów izolowanych nie tylko eliminuje takie zagrożenia, ale też skutecznie tłumi szumy charakterystyczne dla przepływów powietrza w instalacji wentylacyjnej.

Rzetelne firmy nie stosują już do wentylacji rur karbowanych, tzw. fleksów (wygodnych w montażu, bo elastycznych i niewymagających takiej precyzji w łączeniu jak rury gładkie), tylko gładkie, metalowe rury spiro ? droższe, ale znacznie bardziej trwałe i mniej hałasujące, gdyż powietrze porusza się w nich ze znacznie mniejszymi oporami.

Rury elastyczne są chętnie stosowane, bo są tanie i łatwo się je układa, ponieważ dostosowują się do wymiarów i kształtu miejsca, ale powodują zwiększenie oporów przepływu powietrza, nie da się ich czyścić, bo mają nierówną powierzchnię i są zbyt delikatne. Zdarza się, że pękają w trakcie eksploatacji, a jeśli są zabudowane, zlokalizowanie nieszczelności i naprawa przewodów jest kłopotliwa. Dlatego też przewody elastyczne można stosować tylko na krótkich odcinkach: na końcowych podłączeniach do anemostatów i kratek wentylacyjnych.

Należy zwrócić uwagę na średnice przewodów wentylacyjnych: powinna być taka jak w projekcie. Zastosowanie przewodów o mniejszym przekroju niż założył projektant spowoduje na pewno zwiększenie oporów instalacji, a to może oznaczać zakłócenia jej działania oraz znaczne zwiększenie poziomu szumów; które mogą się potęgować u wylotu zbyt wąskiego anemostatu na końcu takiego przewodu.

Kanały wentylacyjne przechodzące przez nieogrzewane poddasze muszą być ocieplone, aby prowadzone przez nie powietrze nie wychładzało się nadmiernie, a na ich powierzchniach nie wkraplała się woda.

opr.: Redakcja
zdjęcie: Rekuperatory.pl