Dobór zasobnika solarnego
Jest to zbiornik, w którym magazynowana jest ciepła woda. Jego pojemność powinna być 1,5-2 razy większa od dziennego zapotrzebowania na c.w.u., które zwykle mieści się w przedziale 50-80 l wody (o temperaturze 60°C) na 1 osobę.
Najmniejsze ze zbiorników mają ok. 125 litrów. Dla dwuosobowej rodziny przyjmuje się 200-300-litrowy, dla czteroosobowej - 300-600-litrowy.
Zasobniki solarne mogą pracować w obiegach:
- grawitacyjnym, czyli pasywnym: ogrzany czynnik roboczy płynie do zasobnika. Musi się on znajdować powyżej kolektorów, a jego dolna krawędź powinna być 30 cm ponad kolektorami; w praktyce zasobnik może być umieszczony na strychu, a kolektory - na przykład na trawniku przed domem;
- wymuszonym: czynnik grzewczy wprawiany jest w ruch pracą pompy. Potrzebne są tutaj dwie wężownice w zbiorniku: jedna podłączona do kolektorów, druga - do kotła. Jeśli woda podgrzana wcześniej przez kolektory ma wyższą temperaturę od nastawionej w dolnej części zasobnika solarnego, wtedy regulator włącza pompę. Jeżeli niebo jest zachmurzone i woda nie podgrzeje się do nastawionej temperatury, włącza się kocioł.
 |
| Jeśli dach jest płaski, kolektory ustawia się na konstrukcji wsporczej, tak aby ich nachylenie względem poziomu wynosiło 45% |
Zasobniki solarne mogą mieć również jedną wężownicę: ciepła woda jest dostępna jedynie wtedy, gdy zostanie podgrzana przez kolektory i jeśli cały zapas zostanie zużyty, co zwykle się dzieje wieczorem, to w nocy woda będzie zimna. Zbiornik pracuje wtedy samodzielnie, czyli jest podłączony tylko do kolektorów słonecznych. Jest to rozwiązanie najtańsze, stosowane np. w domach letniskowych.
opr.: Redakcja
zdjęcie: Bachus
Dodano:
