Kominy murowane

Komin ceglany nie nadaje się do bezpośredniego odprowadzania spalin z urządzeń gazowych i olejowych - aby go do tego przystosować, we wnętrzu kanału murowanego trzeba umieścić wkład (rurę) ze specjalnej ceramiki lub stali kwasoodpornej. Spaliny gazu ziemnego, płynnego lub oleju opałowego zawierają bowiem znaczne ilości pary wodnej, która częściowo skrapla się w kominie, tworząc wraz z innymi składnikami spalin kondensat, który działają niszcząco na cegły.

Uwaga!
Sporną kwestią jest stosowanie wkładów kominowych z tworzyw sztucznych: polskie przepisy są niejasne, a kominiarze odnoszą się z rezerwą do stosowania takich przewodów ze względu na ich palność i łatwość uszkodzenia podczas czyszczenia. Ten ostatni problem dotyczy także elastycznych przewodów stalowych.

Na kominy murowane używa się cegły pełnej. Murowanie komina jest trudniejsze niż ścian: bardzo ważna jest staranność, a wszystkie spoiny muszą być wypełnione równo z licem muru. Zaniedbanie tego może być źródłem nieszczelności, zmniejsza też trwałość komina i zwiększa opory przepływu. Murarz powinien w miarę wznoszenia komina wygładzać kanały od środka np. za pomocą pacy lub dociętego na wymiar kawałka deski.

Część komina wystającą ponad dach wykańcza się najczęściej płytkami klinkierowymi lub muruje z cegły klinkierowej, która jest odporniejsza na warunki atmosferyczne i nie zmienia wyglądu pod ich wpływem. Kominy murowane ceglane można tynkować, choć niektórzy fachowcy to odradzają, gdyż tynki na kominach są nietrwałe.

Obecnie na kanały wentylacyjne zamiast cegły powszechnie używa się gotowych pustaków z kanałami okrągłymi o średnicy 15 cm lub bloczków silikatowych z odpowiednimi drążeniami. Dzięki ich zastosowaniu przewody mają mniej spoin i prace postępują szybciej.

Przeczytaj także: Kominy tradycyjne z cegły

opr.: Jarosław Antkiewicz
zdjęcie: Aneta Sadlik