Technologia rekuperacji (wymiany) ciepła polega na tym, że z powietrza zużytego (które jest usuwane) odbieramy ciepło, które następnie jest oddawane do powietrza świeżego (zasysanego) i dzięki temu oszczędzamy energię, która utrzymuje nam właściwą temperaturę w domu.
W nowoczesnym budownictwie dąży się do utrzymania jak największej szczelności budynku, tak aby zmniejszyć jego zapotrzebowanie na ciepło. Ponieważ warunkiem poprawnego działania wentylacji grawitacyjnej jest dostęp powietrza zewnętrznego do budynku, to w oknach montuje się nawietrzaki, bądź zaleca się ich rozszczelnianie. Powoduje to niekontrolowany wlot zimnego zewnętrznego powietrza do domu, które trzeba ogrzać dostarczając ciepło do pomieszczeń.
Około 30% ciepła potrzebnego do ogrzania całego budynku jest przeznaczane na ogrzanie świeżego powietrza wpadającego przez okna. Przy zastosowaniu wentylacji mechanicznej udział ten się zmniejsza, ponieważ świeże powietrze jest ogrzewane przez powietrze wyrzucane z domu. Pozwala to na zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło do ogrzania świeżego powietrza z 30% do około 10%, co daje nam o 20% mniejsze zapotrzebowanie na ciepło całego domu - czyli o 20% mniejsze rachunki za ogrzewanie domu.
Przykład oszczędności energii:
- Domek o powierzchni 200m2 ma zapotrzebowanie na ciepło Q=10 000W.
- Przy wentylacji grawitacyjnej około Qw=3000 W będzie potrzebne do ogrzania powietrza wentylacyjnego.
- Przy wentylacji mechanicznej z Qw=3000W odzyskamy około 65%, czyli Qodzyskane=2000W.
- Zatem zapotrzebowanie na ciepło całego domu wynosi Q=10 000-2000=8000W (mniejsze o 20% od zapotrzebowania bez wentylacji mechanicznej).
