Czujnik tlenku węgla - ochrona przed cichym zabójcą
Zadaniem czujnika jest wykrywanie stężenia tlenku węgla w otaczającym nas powietrzu i alarmowanie o tym poprzez uruchomienie sygnału dźwiękowego. Tlenek węgla (czad) jest bezbarwnym, bezwonnym nie mającym smaku, silnie trującym gazem. Powstaje podczas niepełnego spalania zarówno organicznych jak i nieorganicznych substancji. Jest nieco lżejszy od powietrza.
Dokonując zakupu czujnika tlenku węgla należy sprawdzić, czy posiada on wszystkie wymagane atesty dopuszczające do użytku, gwarancję skuteczności działania oraz czy spełnia określone normy. Czujnik czadu powinien mieć atest przeciwpożarowy, charakteryzować się działaniem elektromechanicznym i alarmować sygnałem dzwiękowym o rozładowaniu baterii lub awarii, alternatywnym od elektrycznego źródle zasilania, głośnym alarmem, a także niewielką wagą oraz rozmiarami.
Przy wyborze czujnika tlenku węgla należy zwrócić uwagę, aby był on produkowany zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej oraz w Polsce normą EN 50291: 2001 dla domowych wykrywaczy tlenku węgla oraz żeby był certyfikowany przez niezależną organizację. Na obudowie urządzenia powinien znajdować się odpowiedni znak jednostki certyfikującej, numer normy według której czujnik tlenku węgla był badany oraz numer raportu z badań.
Gdzie umieścić czujnik tlenku węgla?
- w kotłowniach,
- w łazienkach i kuchniach wyposażonych w gazowe podgrzewacze wody,
- w pokojach z kominkiem,
- w pomieszczeniach ogrzewanych kuchenkami gazowymi,
- w garażach dla samochodów z instalacją gazową;
- w miejscu nienasłonecznionym;
- w miejscu niezagrożonym bezpośrednim wpływem: powietrza zewnętrznego, pary wodnej, wody lub innych płynów, gazów spalinowych z pieców, pyłów itp;
- w miejscu pozbawionym silnych pól elektromagnetycznych.
Czujnika tlenku węgla nie można montować:
- w pobliżu okien i drzwi;
- w pobliżu przewodów kominowych;
- w górnej części sufitu o ukośnym sklepieniu lub w szczycie dachu;
- za szafami i zasłonami:
- w miejscach zawilgoconych;
- w bardzo zimnych lub bardzo gorących pomieszczeniach, gdzie temperatura powietrza przekroczy zakres temperatur działania czujnika;
- w pobliżu silników spalinowych i wylotów samochodowych rur wydechowych;
- bliżej niż 1,5m od miejsc gdzie stale występuje otwarty płomień, np. przy piecach, kuchenkach gazowych, kominkach itp.;
- blisko miejsc, gdzie wydzielają się opary rozpuszczalników.
Czujnik tlenku węgla należy zamontować według wskazówek producenta. Na ogół urządzenie to montuje się na ścianie - nie wyżej niż 30 cm od sufitu i 2-4m od urządzenia będącego źródłem tlenku węgla, np. pieca gazowego. Montaż czujnika na wysokości wzroku ułatwi jego kontrolę oraz obsługę. Czujniki czadu powinny być rozmieszczone w taki sposób, aby w przypadku ich uruchomienia sygnał alarmu był słyszalny w sypialniach oraz w pozostałych pomieszczeniach. Urządzenia nie wolno kłaść na powierzchni płaskiej, np. na stole.
Liczba czujników, które planujemy zamontować zależy przede wszystkim od ilości i lokalizacji urządzeń mogących być źródłem czadu, ilości sypialni oraz ogólnego układu budynku. Jeżeli planujemy montaż tylko jedengo czujnika, powinien on znajdować się w pobliżu sypialni lub w pobliżu urządzenia grzewczego. Zalecane jest by montować przynajmniej jeden czujnik na każdym piętrze.
Jeśli planujemy prace remontowe należy zdemontować czujniki tlenku węgla i umieścić je ponownie na ścianie wówczas, gdy pomieszczenia zostaną dostatecznie przewietrzone. Nadmierna ilość kurzu, brudu, tłuszczu lub domowych chemikaliów może zakłócić prawidłowe działanie czujnika lub go zablokować.
Aby zapewnić prawidłową pracę czujnika, należy testować jego stan techniczny przynajmniej raz na tydzień. Nie wolno malować ani lakierować obudowy urządzenia oraz rozpylać w jego pobliżu aerozoli, farb, dezodorantów i odświeżaczy powietrza. Urządzenia renomowanych firm należy okresowo poddawać kalibracji.
opr.: Aneta Sadlik
zdjęcia: Vaillant Saunier Duval, www.etermo.pl
